PiNES Classic

Czy Wy także przespaliście preorder na NESa Classic Mini?

Ja niestety tak. Pamiętam, gdy pojawiła się informacja o miniaturowej wersji klasycznej konsoli Nintendo, stwierdziłem, że wstrzymam się z zamówieniem. Potem, nagle produkty zaczęły znikać ze sklepów. Zbliżała się premiera, a nowych dostaw nie było. Niebawem miną trzy miesiące od premiery produktu i póki co nie zanosi się, by cokolwiek zmieniło się w kwestii dostępności. Na rynku wtórnym natomiast, konsole uzyskują kosmiczne ceny, przebitka sięga kilkuset procent ceny startowej.

Ale… od czego mamy malinkę i RetroPie?

Pod względem wydajności i możliwości Raspberry Pi zdecydowanie przebija „zabawkę” Nintendo. A z zainstalowanym RetroPie możemy bez problemu emulować NESa i uruchamiać gry na tę platformę. Co więcej, nie jesteśmy ograniczeni do wbudowanych 30 gier i możemy poszerzać bibliotekę tytułów o dowolne inne pozycje, jakie ukazały się na pierwszą domową konsolę Nintendo.

Hardware i wygląd

Jeśli gościsz na tej stronie, to zakładam, że posiadasz już Raspberry Pi. Jedyne co nam teraz potrzeba, aby zastąpić miniaturowego NESa to oprogramowanie (o czym za chwilę) i wygląd zewnętrzny.

Na wielu portalach aukcycjnych (tym polskim na literę „A”, amerykańskim na literę „E”, czy też chińskim, również na literę „A”) w bardzo przystępnej cenie można nabyć kontrolery USB wyglądem imitujące te oryginalne od Nintendo. Pozostaje kwestia obudowy do naszej malinki. Na szczęście tutaj również nie można narzekać na brak wyboru. W sieci można znaleźć wiele pomysłów: od projektów do wydrukowania na drukarce 3D, przez obudowę z kolcków LEGO, aż do pomysłu zamykającego Raspberry Pi Zero wewnątrz NESowego cartridge’a. Kilka ciekawszych projektów przezentuję na zdjęciach poniżej, a artykuł opisujący 12 najciekawszych propozycji znalazłem na portalu All About 3D Printing.

Gry

Nie będę któryś raz z kolei opisywał jak skonfigurować RetroPie. Przetłumaczyłem i wrzuciłem ostatnio oficjalny poradnik Pierwsza Instalacja i w razie jakichkolwiek wątpliwości odsyłam tam.

Oficjalnie NES Classic Mini dostarczany jest z wbudowanymi 30 grami i nie ma możliwości ściągnięcia, czy też dokupienia dodatkowych tytułów. Pojawiły się co prawda informacje o złamaniu zabezpieczeń Nintendo i możliwości modyfikacji firmowego oprogramowania przez port ładowania microUSB, ale z racji braku sprzętu nie miałem okazji tego sprawdzić.

A oto wspomniana lista gier wbudowanych w nowego NESa:

1. Balloon Fight
2. Bubble Bobble
3. Castlevania
4. Castlevania II: Simon’s Quest
5. Donkey Kong
6. Donkey Kong Jr.
7. Double Dragon II: The Revenge
8. Dr. Mario
9. Excitebike
10. Final Fantasy
11. Galaga
12. Ghosts ‚n Goblins
13. Gradius
14. Ice Climber
15. Kid Icarus
16. Kirby’s Adventure
17. Mario Bros.
18. Mega Man 2
19. Metroid
20. Ninja Gaiden
21. Pac-Man
22. Punch-Out
23. StarTropics
24. Super C
25. Super Mario Bros.
26. Super Mario Bros. 2
27. Super Mario Bros. 3
28. Tecmo Bowl
29. The Legend of Zelda
30. Zelda II: The Adventure of Link

Paczkę ze wszystkimi tytułami możecie ściągnąć klikając na poniższy obrazek:

Jak ją przenieść na swoje malinkę chyba już wiecie. W przeciwnym razie ponownie odsyłam do Pierwszej Instalacji.

RetroPie – pierwsza instalacja

Jakiś czas temu projekt RetroPie został przeniesiony na GitHuba. W tym samym czasie mniej więcej powstała wiki projektu zawierającą mnóstwo przydatnych poradników dotyczących używania i konfiguracji RetroPie.

Jednym z nich jest Pierwsza Instalacja, będąca szczegółowym opisem co i jak należy zrobić, by cieszyć się grami retro na Raspberry Pi – od samego początku, tj. wyboru odpowiedniego sprzętu, przez instalację i konfigurację, aż do samego uruchomienia gier. Coś, o czym ja pisałem na samym początku istnienia bloga, w 2-3 pierwszych wpisach.

Biorąc pod uwagę, że od tamtego czasu, projekt RetroPie mocno się rozwinął, sporo rzeczy się zdezaktualizowało, doszła też część nowych, postanowiłem przetłumaczyć cały poradnik i zamieścić go tutaj w jęz. polskim. Znajdziecie go na podstronie Pierwsza Instalacja.

 

Zrób sobie własną Vegę

Jeśli choć trochę śledzicie tematykę gier retro, to zapewne obiła wam się o uszy reaktywacja legendarnego komputera ZX Spectrum stworzona przez Brytyjczyków z Retro Computers Ltd. i firmowana nazwiskiem samego twórcy pierwowzoru Sir Clive’a Sinclaira.

Na początku ubiegłego roku, za pomocą zbiórki społecznościowej na portalu Indiegogo ufundowano ZX Spectrum Vega. Zaś kilka dni temu, na tym samym portalu ruszyła zbiórka mająca na celu sfinansowanie następcy, czyli ZX Spectrum Vega Plus. Wszystko wskazuje, że akcja zakończy się jeszcze większym sukcesem. W chwili gdy pisze te słowa na koncie organizatora znajduje się już niemal trzykrotność wymaganej kwoty a do końca zostało jeszcze kilka tygodni. Dla przypomnienia, pierwsza wersja w sumie uzbierała „zaledwie” ok. 150%.

Projekt ZX Spectrum Vega od początku wywoływał skrajne emocje, od fali entuzjazmu po szeroką krytykę. Przeciwnicy zarzucali mu przede wszystkim wysoką cenę – £100, oraz brak pełnej klawiatury, co czyniło z niej jedynie konsolę do gier a nie pełnoprawny konputer. Przede wszystkim jednak największą wadą Vegi był fakt, że sprzętowo nie ma nic wspólnego z pierwowzorem a gry uruchamiane są za pomocą emulacji. Oprócz tego, pierwotnie planowano wypuścić konsolę do retrogrania z pewną ilością wbudowanych gier, a nowe tytuły miały być dodatkowo płatne. Na szczęście z tego pomysłu zrezygnowano i za pomocą karty micro SD można wgrywać programy z własnej kolekcji.

Nie chcę nikogo w jakikolwiek sposób zniechęcać do wspierania tej inicjatywy. O ile sam miałem mieszane uczucia co do pierwszej Vegi, to zbiórkę na Vegę+ wsparłem i nie mogę doczekać się handhelda od Retro Computers. Nie mniej jednak te i inne „cechy” Vegi sprawiają, że wszystkie jej funkcje tak samo, a czasem nawet lepiej spełni Raspberry Pi wyposażony w system RetroPie.

Oryginalna Vega jest wyposażona w okrągły 1000 gier, których listę umieszono na oficjalnej stronie Retro Computers Ltd. Ja, na potrzeby tego wpisu, przygotowałem paczkę z setką najlepszych gier jakie kiedykolwiek powstały na ZX Spectrum. Oficjalny ranking TOP 100 publikowano przez pięć kolejnych numerów miesięcznika Your Sinclair – od nr 70 (październik 1991) do nr 74 (luty 1992). Pełną listę możecie zobaczyć na stronach World of Spectrum. Znajduje się tam również lista TOP 100 czytelników magazynu. Większość tytułów oczywiście się pokrywa, a te brakujące możecie dociągnąć we własnym zakresie. Ja korzystałem z dwóch serwisów oferujących ROMy:

• World of Spectrum
• Nitro ROMs

RetroPie wersja 3.0

Wczoraj, 11 sierpnia 2015, po 6 miesiącach ciężkich prac światło ujrzała wersja 3.0 systemu RetroPie. Lista zmian obejmuje liczne poprawki interfejsu użytkownika, usprawnienia konfiguracji (WiFi i kontrolera), łatki bugów, itp.

Najnowsze obrazy kart SD można pobrać z oficjalnej strony projektu RetroPie. Z doświadczenia wiem jednak, że tuż po wypuszczeniu nowej wersji strona bywała niedostępna z powodu przeciążenia serwerów.

Gdyby tak się stało możecie skorzystać z przygotowanego przeze mnie mirrora:

• RetroPie 3.0 dla Raspberry Pi 1
• RetroPie 3.0 dla Raspberry Pi 2

Atari 2600 – najlepsze i najlepiej sprzedające się gry

Jakiś czas temu konfigurowaliśmy emulator Atari 2600 i uruchamialiśmy pierwszą grę – legendarnego Pac-Mana. Nie jest to na szczęście jedyny tytuł, w jaki można zagrać na pierwszej domowej konsoli od Atari. W dzisiejszym odcinku zgromadziłem dwie listy „naj” znalezione w otchłani internetu:

• Najlepsze gry na Atari 2600 (według gamesradar.com)

• Najlepiej sprzedające się gry na Atari 2600 (według wikipedii)

Każdy tytuł na liście ma podlinkowaną stronę, z której można ściągnąć ROM z grą. Zaś na końcu załączyłem odnośnik do całej paczki zawierającej wszystko, co zostało dziś opisane.

 

Najlepsze gry na Atari 2600

1. Pitfall!
2. Missile Command
3. Super Breakout
4. Adventure
5. Combat
6. Space Invaders
7. Dig Dug
8. Pole Position
9. Frogger
10. Warlords
11. Pong (Video Olympics)
12. Q*bert
13. Ms. Pac-Man
14. Centipede
15. Yars’ Revenge
16. Asteroids
17. Raiders of the Lost Ark
18. Spy Hunter
19. Joust
20. Demon Attack
21. Atlantis
22. River Raid
23. Jungle Hunt
24. Berzerk
25. Defender II

 

Najlepiej sprzedające się gry na Atari 2600

1. Pac-Man
2. Pitfall!
3. Asteroids
4. Missile Command
5. Space Invaders
6. Demon Attack
7. E.T. the Extra-Terrestial
8. Adventure
9. Atlantis
10. Cosmic Ark
11. Kaboom!
12. Megamania
13. River Raid

 

Co dalej?

Wszystkie gry z obu powyższych list, można pobrać stąd. Dodatkowo załączyłem także dwa tytuły, których współczesny gracz raczej nie spodziewałby się zobaczyć. Chodzi o Mario Bros. i o Donkey Kong. W dzisiejszych czasach niewyobrażalne wydaje się, by Nintendo wypuściło dwójkę ze swoich najpopularniejszych bohaterów na inny system niż własny. Pamiętajmy jednak, że na przełomie lat 70. i 80. były nieco inne realia. Japończycy swoją pierwszą stacjonarną konsolę, czyli NESa zaprezentowali dopiero w roku 1985.

W sumie w paczce znajdują się 32 tytuły, które zapewnią zabawę na dłuuugie godziny. A gdyby to nie wystarczyło, to polecam odwiedzić następujące strony:

• CoolROM – serwis, który już przytoczyłem w poprzednim wpisie dotyczącym uruchamiania pierwszej gry na Atari 2600.
• AtariAge – z CoolROM jest taki problem, że nie znajdziemy na nim wszystkich gier, niektóre tytuły, jak np. gry stworzone przez Nintendo zostały usunięte z powodu praw autorskich; bez problemu jednak możemy je pobrać ze strony AtariAge.
• AtariGuide – szczerze mówiąc nie byłem w stanie rozszyfrować tej strony, bo jest bardzo archainczna. Google wypluwa w swoich wynikach, że można z niej pobierać ROMy, ale z samej stronki wyklikać mi się tego nie udało. Serwis jest o tyle ciekawy, że oferuje granie przez przeglądarkę, dzięki czemu można na szybko przetestować dany tytuł przed pobraniem.

RetroPie – konfiguracja WiFi

Po zakupie Raspberry Pi 2, dzięki dwukrotnie większej ilości portów USB (w porównaniu do mojego poprzedniego sprzętu, czyli Raspberry Pi model B), zdecydowałem się także nabyć moduł WiFi. Wybór padł na TP-LINK TL-WN725N i od razu zaczęły się schody. Kilka pierwszych wizyt na stronach wyświetlonych przez wujka Google’a i od razu widzę, że łatwo nie będzie. Wyszło, że zakup był nietrafiony, gdyż taki konkurencyjny Edimax EW-7811Un ma przynajmniej sterowniki dołączone do Raspbiana. Z produktem TP-LINKa będziemy musieli radzić sobie sami.

Krótkie założenia do tutoriala:

• Raspberry Pi 2 – model B
• świeżo sflashowana karta SD z RetroPie w wersji 2.6.0 (z dnia 22.01.2015)
• WiFi dongle TP-LINK TL-WN725N
• Malinka tymczasowo podłączona do sieci za pomocą kabla

Instalacja sterowników

Cały proces opisany jest w jednym z tematów na oficjalnym forum projektu Raspberry Pi. Konkretniej: tutaj. Ja skrócę wszystko do minimum, ograniczając się do podania kroków niezbędnych dla sprzętu i systemu podanego wyżej.

1. Na samym początku wrzucamy kartę do czytnika, uruchamiamy Raspberry Pi 2 i na znanym już ekranie powitalny, wciskamy F4, by przejść do linii komend.
2. Pierwszy właściwy krok to sprawdzenie wersji Linuxa, którą posiadamy, za pomocą komendy:

   uname -a

   W moim przypadku pokazuje się coś takiego, przy czym najważniejszą część zaznaczyłem na czerwono:

   Linux retropie 3.18.7-v7+ #755 SMP PREEMPT Thu Feb 12 17:20:48 GMT 2015 armv71 GNU/Linux

3. Następnie, w temacie na forum odszukujemy zaznaczony na czerwono ciąg znaków, aby odnaleźć właściwy plik ze sterownikami. W moim przypadku jest to:

   8188eu-v7-20150212.tar.gz

4. Pobieramy odpowiedni plik z konta na Dropboxie za pomocą komendy wget:

   wget https://dl.dropboxusercontent.com/u/80256631/8188eu-v7-20150212.tar.gz

   W przypadku innej konfiguracji, niż używana przeze mnie należy podać odpowiednią nazwę pliku.
   UWAGA!
   Zauważcie, że sterowniki dla Raspberry Pi 1 różnią się nieco od tych dla Raspberry Pi 2. Koniecznie zwróćcie uwagę na dodatkowy ciąg znaków -v7- w nazwie pliku.

5. Kolejny krok to rozpakowanie archiwum:

   tar xzf 8188eu-v7-20150212.tar.gz

6. I możemy przystąpić do właściwej instalacji:

   ./install.sh

7. Teraz wystarczy tylko zrestartować system:

   sudo reboot

8. Sterowniki będą już zainstalowane i karta WiFi będzie rozpoznana przez Malinkę. Możemy się upewnić, że tak się zadziało komendą ifconfig. W wyniku czego otrzymamy listę dostępnych interfejsów sieciowych wraz z nowododanym wlan0.

Konfiguracja połączenia WiFi

Raspberry Pi rozpoznający podpiętą kartę WiFi to jedno, a działające połączenie z siecią bezprzewodową to drugie. W przypadku RetroPie nie jest to tak trywialne jak w Windowsie, czy nawet w Raspbianie. Posłużymy się poradnikiem z oficjalnej strony Raspberry Pi, dostępnym tutaj.

1. Otwieramy plik konfiguracyjny wpa-supplicant w edytorze nano:

   sudo nano /etc/wpa_supplicant/wpa_supplicant.conf

2. Na końcu pliku dopisujemy następujące linijki:

   network={
       ssid="SSID sieci bezprzewodowej"
       psk="hasło dostępu"
   }

3. Wychodzimy z edytora wciskając ctrl+x, następnie potwierdzamy chęć zapisania zmian naciskając y i wciskamy Enter, aby zapisać plik pod tą samą nazwą.
4. W tym momencie wpa-supplicant powinien wykryć zmiany w konfiguracji w ciągu kilku sekund i automatycznie spróbować połączyć się z WiFi. Gdyby tak się nie stało, należy ręcznie zrestartować kontroler sieci bezprzewodowej:

   sudo ifdown wlan0
   sudo ifup wlan0

   albo też zrestartować cały komputer:

   sudo reboot

5. Aby sprawdzić, czy połączenie działa prawidłowo, wpisujemy:

   ifconfig wlan0

   Teraz, w przeciwieństwie do poprzedniego razu, gdy używaliśmy komendy ifconfig (czyli tuż po instalacji sterowników), otrzymamy nieco więcej informacji. Kluczowe jest pole inet addr, które powinno zawierać adres IP. Jeśli go nie ma, należy sprawdzić, czy w pliku wpa_supplicant.conf identyfikator sieci SSID oraz hasło zostały wpisane poprawnie. Znaczenie maję wielkie/małe litery.

Uruchamiamy pierwszą grę – Pac-Man na Atari 2600

Nadszedł czas, by zaprezentować to, do czego do tej pory się przygotowywaliśmy. Dziś skonfigurujemy pierwszy emulator, skopiujemy pierwszego ROMa i wreszcie zagramy w pierwszą grę.

Na początek, kilka słów o wyborze systemu i gry, na przykładzie których będziemy działać. Postanowiłem zacząć przygodę z retrogamingiem na stronie retropieradise najwcześniej, jak tylko się dało. Pierwsza generacja konsol, raczej nie jest dobrym materiałem do pisania artykułu. Pojęcie gier video wówczas dopiero powstawało. Urządzenia były bardzo ograniczone i często zawierały jedną grę, wgraną na stałe, bez możliwości wymiany cartridge’a, kasety, czy jakiegokolwiek innego nośnika (np. Atari Home Pong).

Druga generacja, która zaczęła się według wikipedii w 1976 i trwała aż do 1992 roku, to przede wszystkim, a można zaryzykować stwierdzenie, że niemal wyłącznie Atari 2600. Sprzedano ich 30 milionów egzemplarzy, podczas gdy wszystkie inne urządzenia tej generacji, a było ich w sumie 9, to wynik ponad trzykrotnie mniejszy.

Idąc dalej tym tropem, jako przykładową grę wybrałem Pac-Mana, jako najlepiej sprzedający się tytuł na Atari 2600 wszechczasów, z wynikiem 7 milionów rozdystrybuowanych egzemplarzy.

Konfiguracja emulatora Atari 2600

Tyle tytułem wstępu. Przechodząc do rzeczy, emulator Atari 2600 jest zainstalowany na karcie SD, którą wcześniej przygotowaliśmy, jednak nie jest od razu dostępny. Aby go uaktywnić wykonujemy następujące kroki:

1. Podłączamy się zdalnie do naszego Raspberry Pi:

   ssh pi@192.168.1.111

   Gdzie 192.168.1.111 to adres IP malinki. Zapytani o hasło wpisujemy: raspberry.

2. Udajemy się do katalogu z ROMami dla Atari 2600:

   cd RetroPie/roms/atari2600/

3. Tutaj tworzymy plik Start.txt:

   touch Start.txt

   Ponieważ jest to system na bazie Linuxa, ważne są małe/wielkie litery.

I teraz trochę wyjaśnień. Przechodząc katalog wyżej (komenda: cd ..) i wyświetlając listę wszystkich dostępnych w nim elementów (komenda: ls), widzimy całą masę podkatalogów. Są to wszystkie emulatory dostępne w EmulationStation. Z racji na ich ilość możemy uaktywnić bądź też ukryć emulator danej maszyny na ekranie głównym interfejsu. Odbywa się to właśnie przez dodanie/usunięcie pliku Start.txt. W te same podkatalogi będziemy też wrzucać ROMy z grami.

Uruchamiamy pierwszą grę

Na początek ROMa musimy zdobyć. Zakładam, że wszyscy czytający mają oryginalnego cartridge’a z Atari 2600, z którego zdołali ściągnąć dane z grą i zachować go w postaci pliku na swoim komputerze. Dobra, w sumie według prawa polskiego samo ściąganie z Internetu nielegalne nie jest, pod warunkiem, że jednocześnie nie udostępniamy. Aby tego uniknąć, polecam stronkę CoolROM, a konkretniej sekcję poświęconą Atari 2600.

1. Ze strony CoolRom ściągamy Pac-Mana. Przez reklamy może wydawać się ona mało czytelna, ale chodzi o link Download Now:

   

   Po jego kliknięciu otworzy się nowe okienko przeglądarki, gdzie zostaniemy poproszeni o obejrzenie reklamy przez 15 sekund, a następnie będziemy mogli ściągnąć ROMAa klikając na guziku Download your file.

2. Po zapisaniu gry na dysku, rozpakowujemy plik .zip i wgrywamy w następujący katalog na Raspberry Pi:

   ~/RetroPie/roms/atari2600

   Użytkownikom Windowsa polecam do tego Total Commandera lub WinSCP. Użytkownikom Linuxa lub Mac OS Xa wystarczy następująca komenda, uruchomiona z katalogu, gdzie znajduje się rozpakowany ROM z Pac-Manem:

   scp Pac-Man.A26 pi@192.168.1.111:~/RetroPie/roms/atari2600

   Podobnie jak przy poprzedniej próbie połączenia z malinką, pod 192.168.1.111 podstawiamy jej adres IP, zaś hasło to: raspberry.

3. Porzucamy na razie nasz komputer i przełączamy się na Raspberry Pi’a. Po dodaniu pliku Start.txt w menu głównym pojawiła się nowa maszyna do emulacji:
   Wybieramy tę opcję menu i naszym oczom ukazuje się menu główne emulatora Atari 2600 wraz z jedną dostępną grą:
   Teraz nie pozostaje nic innego, jak odpalenie Pac-Mana.

   

   

DOBREJ ZABAWY!

Konfiguracja Emulation Station

Emulation Station to, tłumacząc informację ze strony głównej projektu, graficzny interfejs, pozwalający uruchamiać wszystkie Twoje gry z jednego miejsca, nawet bez użycia klawiatury. Przygotowana w poprzednim wpisie karta SD po włożeniu do naszego Raspberry Pi uruchomi automatycznie właśnie Emulation Station.

Konfiguracja Emulation Station

1. Po włożeniu karty SD i włączeniu Raspberry Pi czekamy chwilkę aż  urządzenie się uruchomi i naszym oczom ukaże się ekran WELCOME zachęcający do skonfigurowania gamepada.
2. Póki co wciskamy F4, a następnie uruchamiamy menu konfiguracyjne wpisując z linii komend:

   sudo raspi-config

3. Wybieramy pierwszą opcję „Expand Filesystem” i czekamy aż się uruchomi.
4. Następnie wybieramy opcję nr 4 „International Options” i edytujemy ustawienia lokalne:
   • język i lokalizację
   • strefę czasową
   • klawiaturę
5. Wchodząc do menu nr 8 „Advanced Options” ustawiamy co następuje:
   • ustalamy ilość pamięci dostępnej dla grafiki na 128 lub 192, wybierając opcję A3 Memory Split i wpisując odpowiednią wartość
   • aktywujemy dostęp przez ssh, aby móc kopiować ROMy z grami przez sieć; w tym celu wybieramy opcję A4 SSH i klikamy na „Enabled”
6. Klikamy na ostatnią pozycję w menu, czyli „Finish” i potwierdzamy chęć zrebootowania naszej malinki.
7. Po restarcie znów pojawia nam się ekran WELCOME. Jeśli tego jeszcze nie zrobiliśmy, konfigurujemy teraz podłączony kontroler, lub w przypadku jego braku zawsze możemy posłużyć się klawiaturą. Uwaga, w tym momencie konfiguracja dotyczy tylko interfejsu Emulation Station. Konfigurację gamepada dla emulatorów przeprowadzimy w kolejnym kroku.

Konfiguracja kontrolera pod emulator

1. Upewnij się, że klawiatura i kontroler są podłączone pod Raspberry Pi a następnie przejdź do linii komend. Albo wciskając F4 będąc na WELCOME screenie, albo też przechodząc do głównego menu (klawisz  START), wybierając opcję QUIT.
2. Z linii komend uruchamiamy menu konfiguracyjne RetroPie wpisując:

   cd RetroPie-Setup
   sudo ./retropie_setup.sh

3. Wybieramy opcję nr 3 „SETUP”, po czym przechodzimy do opcji 322 „Register RetroArch controller”. Następnie wykonujemy polecenia prezentowane na ekranie. Jeśli nasz gamepad nie ma jakiegoś przycisku, odczekujemy chwilę a konfiguracja tego przycisku zostanie pominięta. Ważne jest by sprawnie wciskać guziki, nie zastanawiać się zbyt długo, bo domyślny timeout to raptem kilka sekund.
4. Po skonfigurowaniu kontrolera wychodzimy z powrotem do głównego menu i restartujemy Raspberry PI – opcja nr 7 „Perform Reboot”.

Kontroler został właśnie skonfigurowany i jest gotowy do grania. W następnym odcinku skonfigurujemy emulator i uruchomimy pierwszą grę.

Linki

• RetroPie – oficjalna strona projektu RetroPie
• EmulationStation – oficjalna strona projektu EmulationStation
• LifeHacker – poradnik, z którego korzystałem pisząc ten artykuł

Instalacja RetroPie

System RetroPie to wszystko, czego potrzebujemy by zmienić naszego Raspberry Pi w urządzenie zdolne odtwarzać stare gry. Jest to kompletny obraz wgrywany na kartę SD, po włożeniu której, malinka automatycznie wystartuje program EmulationStation. Po prostej konfiguracji, bez użycia klawiatury ani myszy, za pomocą samego gamepada, możemy wybrać odpowiedni emulator a następnie grę.

Co możemy emulować? Jest tego całkiem sporo. Oto lista z oficjalnej strony projektu RetroPie:

• Amiga (UAE4ALL)
• Apple II (LinApple)
• Atari 800 (Atari800)
• Atari 2600 (RetroArch/Stella)
• Atari ST/STE/TT/Falcon (Hatari)
• Apple Macintosh (Basilisk II)
• C64 (VICE)
• Amstrad CPC (#CPC4Rpi)
• Final Burn Alpha (RetroArch/PiFBA, RetroArch/FBA)
• Game Boy (RetroArch/Gambatte)
• Game Boy Advance (GpSP)
• Game Boy Color (RetroArch/Gambatte)
• Sega Game Gear (Osmose)
• Intellivision (jzIntv)
• MAME (RetroArch/mame4all-pi, RetroArch/mame4all)
• MSX (openMSX)
• PC – x86 (rpix86)
• NeoGeo (PiFBA, GnGeo)
• Nintendo Entertainment System (RetroArch/FCEUmm)
• Nintendo 64 (Mupen64Plus-RPi)
• TurboGrafx 16 – PC Engine (RetroArch/Mednafen/pce_fast)
• Ports
  • CaveStory (RetroArch/NXEngine)
  • Doom (RetroArch/PrBoom)
  • Duke Nukem 3D (eDuke)
• ScummVM
• Sega Master System / Mark III (RetroArch/Picodrive, Osmose, DGen)
• Sega Mega Drive / Genesis (RetroArch/Picodrive, DGen)
• Sega Mega-CD / CD (RetroArch/Picodrive, DGen)
• Sega 32X (RetroArch/Picodrive, DGen)
• Playstation 1 (RetroArch/PCSX ReARMed)
• Super Nintendo Entertainment System (RetroArch/Pocket SNES, snes9x-rpi)
• Sinclair ZX Spectrum (Fuse, FBZX)

A zatem, do dzieła!

Download i instalacja systemu Retro Pie na kartę SD

1. Ze strony projektu RetroPie ściągamy najnowszy obraz karty SD. Na chwilę obecną najbardziej aktualna stabilna wersja to 2.3.
2. W międzyczasie możemy przygotować kartę pamięci SD. Niezbędna będzie nam taka o pojemności przynajmniej 4GB, koniecznie świeżo sformatowana.
3. Mając na dysku plik zip, rozpakowujemy go i otrzymany w ten sposób plik img będziemy musieli wgrać na przygotowaną kartę SD.
4. W zależności od używanego systemu operacyjnego można to zrobić na kilka sposobów:
   • Windows: za pomocą programu Win32DiskImager
   • Mac OS X: przy użyciu ApplePi Baker
   • Linux: z linii komend
5. W każdym przypadku procedura jest w miarę intuicyjna i niczym nie różni się od przygotowania karty SD z jakimkolwiek innym systemem pod Raspberry Pi. W przyszłości planuję jednak dodać krótkie poradniki jak sobie poradzić na każdym z systemów.
6. Gdy obraz znajdzie się już na karcie, odłączamy ją bezpiecznie od komputera, wkładamy do Raspberry Pi i odpalamy malinkę.
7. Po włożeniu karty SD i włączeniu Raspberry Pi czekamy chwilkę aż  urządzenie się uruchomi i naszym oczom ukaże się ekran WELCOME zachęcający do skonfigurowania gamepada. W przypadku jego braku zawsze możemy posłużyć się klawiaturą.
8. Tuż po uruchomieniu Emulation Station, bez wstępnej konfiguracji możemy zagrać w:
   • Cave Story
   • Doom
   • Duke Nukem 3D
9. Mamy też dostępne emulatory systemów:
   • IBM PC / MS-DOS
   • Apple II

W kolejnych odcinkach postaram się pokazać jak wgrywać ROMy i jak uruchamiać emulatory innych maszyn.

Substraty

Substraty, lub jak kto woli, składniki. Czyli co potrzeba do zabawy:

• komputer Raspberry Pi (polecam model B lub B+)
• zasilacz micro-USB
• kabel HDMI
• karta pamięci SD min. 4 GB
• monitor lub telewizor wyposażony w złącze HDMI
• klawiatura pod USB (tylko do konfiguracji)
• kontroler pod USB (aczkolwiek można grać też z klawiatury)
• komputer Windows/Mac/Linux, na którym przygotujemy oprogramownie

Raspberry Pi

Do typu zastosowań, jakie nas interesują, najodpowiedniejszy będzie model B lub B+. Komputer można nabyć u jednego z oficjalnych dystrybutorów, bądź też na „znanym portalu aukcyjnym” i to zarówno tym polskim jak i międzynarodowym.

Kupując Raspberry Pi warto od razu zaopatrzyć się w pakiet kabli i akcesoriów. Niemal każdy dystrybutor bądź sprzedawca ma w swojej ofercie niezbędne zasilacze, przewody HDMI, karty pamięci lub też ochronne obudowy. Ta ostatnia przydaje się w celach ochronnych i estetycznych, gdyż goła malinka prosto z pudełka ma postać płytki drukowanej.

Telewizor

Telewizor czy monitor, to już kwestia mocno indywidualna. Ważne by miał jeden wolny port HDMI. Nie jest to co prawda warunek konieczny, ale podłączenie w ten sposób jest zdecydowanie najłatwiejsze. Sam swojego Raspberry Pi mam na stałe podłączonego po telewizor w dużym pokoju, gdyż służy mi również jako odtwarzacz filmów.

Klawiatura

Klawiatura nie jest potrzebna na stałe. Niezbędna nam będzie tylko podczas konfiguracji urządzenia, plus ewentualne późniejsze zmiany. Zatem każda dowolna z wtyczką USB spełni swoje zadanie. Jeśli natomiast Raspberry Pi ma nam służyć także do innych zastosowań, to polecam zaopatrzyć się w bezprzewodową klawiaturę z wbudowanym touchpadem. Nie musimy wtedy podpinać oddzielnie myszy, przez co oszczędzamy jeden port USB (szczególnie ważne dla posiadaczy modelu B bez ‚+’). Klawiatury tego typu ma w swojej ofercie np. Logitech lub Microsoft.

Kontroler

Mając podłączoną klawiaturę, kontroler nie jest nam niezbędny. Jeśli jednak myślimy o pełni doświadczeń wynikających z grania na konsoli, możemy pomyśleć o bardziej nadającym się do tego urządzeniu sterującym. W zasadzie każdy dostępny na rynku gamepad lub joystick podłączany pod USB powinien dać radę. Miłośnicy retro mogą natomiast zaopatrzyć się w liczne kontrolery przypominające swymi kształtami te prawdziwe ze starych konsol. Minusem jest trudna dostępność w Polsce, ale na międzynarodowym portalu aukcyjnym mamy naprawdę spory wybór urządzeń w rozsądnych cenach, często nawet z darmową przesyłką do Polski.

Inny komputer

Komputer, z którego będziemy korzystać musi być wyposażony w czytnik kart SD oraz dość szybkie połączenie z Internetem. Niezbędne do ściągnięcia oprogramowanie to kwestia kilku gigabajtów. Oprócz tego, pełna dowolność: Windows, Mac, Linux – pod każdy system operacyjny istnieją narzędzia, jakich będziemy potrzebować do konfiguracji naszego Raspberry Pi.